کاردرمانی برای فلج مغزی بر کمک به افراد تا حد امکان عملکردی متمرکز است. این در درجه اول شامل تمرین فعالیت های روزمره زندگی برای کمک به افراد برای توسعه مهارت های لازم برای بهینه سازی استقلال خود است.
تکنیک های مورد استفاده توسط کاردرمانگران برای کمک به بهبود تحرک و تقویت استقلال در افراد مبتلا به فلج مغزی، ارائه می شود.
اهداف کاردرمانی برای فلج مغزی
کاردرمانی یک مداخله مراقبت بهداشتی است که به افراد کمک می کند تا استقلال خود را با تمرکز بر فعالیت های روزمره زندگی بهینه کنند.
برخلاف فیزیوتراپی (که بر بهبود انعطاف‌پذیری، دامنه حرکت و قدرت از طریق ورزش تمرکز می‌کند)، کاردرمانی عمدتاً از وظایف و فعالیت‌های عملی برای آماده‌سازی افراد مبتلا به فلج مغزی برای موقعیت‌های روزمره استفاده می‌کند. اگرچه برخی از تمرینات سنتی ممکن است هنوز در طول یک جلسه درمان کاردرمانی گنجانده شوند، اما از آنها به عنوان وسیله ای برای یک نتیجه نهایی استفاده می شود: افزایش مشارکت در یک فعالیت ارزشمند.
کاردرمانی می تواند به افراد بیاموزد که چگونه:
- انجام وظایف خودمراقبتی (خوردن، خوابیدن، حمام کردن، نظافت، توالت، انتقال و غیره)
- از ابزارهای تطبیقی و وسایل کمک حرکتی استفاده کنند (برای انجام فعالیت هایی که در غیر این صورت ممکن است قادر به انجام آن نباشند)
- با دیگران ارتباط برقرار کنند و به شیوه ای مناسب اجتماعی رفتار کنند
- نیازهای تنظیم حسی و عاطفی را مدیریت کنند
- در فعالیت های مربوط به مدرسه و بازی شرکت کنند
فلج مغزی طیف وسیعی از اختلالات حرکتی را با شدت های مختلف توصیف می کند که در اثر آسیب به مغز در حال رشد ایجاد می شود. از آنجایی که هر مورد CP منحصر به فرد است، کاردرمانی برای فلج مغزی باید متناسب با نیازهای خاص هر فرد باشد. اختلالات حرکتی شایع مشاهده شده در افراد مبتلا به فلج مغزی شامل تون ماهیچه های غیر طبیعی، وضعیت بدنی، تعادل و هماهنگی است.
یک کاردرمانگر نقاط قوت، ضعف و اهداف شخصی افراد را ارزیابی می کند و سپس یک برنامه فعالیت فردی برای توسعه استقلال عملکردی آنها ایجاد می کند.
در کاردرمانی، افراد مبتلا به فلج مغزی از مداخلات و رویکردهای مختلفی برای افزایش توانایی‌های عملکردی خود استفاده می‌کنند.
برخی از نمونه‌هایی از فعالیت‌هایی که ممکن است در یک جلسه کاردرمانی برای فرد مبتلا به فلج مغزی انجام شود عبارتند از:
- چرخاندن دستگیره در
- کنار گذاشتن اسباب بازی ها بعد از بازی
- بستن سنجاق لباس بر روی سطوح
- نقاشی، طراحی و رنگ آمیزی
- قرار دادن و چرخاندن یک کلید برای باز کردن قفل / قفل درب
- پاک کردن یک میز
- ورق زدن صفحات یک کتاب
- نوشتن
- در حین انجام بازی منتظر نوبت خود باشید
- تایپ کردن روی صفحه کلید
- بستن و باز کردن دکمه، باز و بسته کردن زیپ
- استفاده از ظروف با دسته تعبیه شده
- بازی با خمیر بازی
- شرکت در فعالیت های حسی
- استفاده از ظروف غذاخوری
- ایجاد یک روال شبانه (مسواک زدن، شستن صورت، تعویض لباس خواب و غیره)
- حرکت با ویلچر یا استفاده از سایر وسایل کمک حرکتی
- تجهیزات آزمایشی برای انتقال ایمن به داخل/خارج از حمام، روشن/خاموش کردن توالت و غیره.
- استفاده صحیح از ارتز
- تمرین وظایف مرتبط با کار
برخلاف تمرینات سنتی، این فعالیت‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که عملی باشند و کاربرد مستقیم و در دنیای واقعی داشته باشند. آنها همچنین به احتمال زیاد به طور منظم تمرین می شوند، که کلید ارتقاء تغییرات انطباقی در مغز است.
نوروپلاستیسیته توانایی مغز برای سازماندهی مجدد مدارهای عصبی خود است به طوری که عملکردهای متاثر از آسیب را می توان به نواحی آسیب دیده بازیابی و بهبود بخشید. انجام حرکات خاص و بسیار تکراری مغز را تحریک می کند، تقاضا برای آن عملکردها را تقویت می کند و مغز را تشویق می کند تا تغییرات انطباقی ایجاد کند. در نتیجه، هرچه بیشتر تمرین کنند، الگوهای حرکتی تازه توسعه یافته طبیعی تری احساس خواهند شد.
کلمات مرتبط :
کاردرمانی برای فلج مغزی – کاردرمانی فلج مغزی – کاردرمانی کودکان – کاردرمانی در جردن – کاردرمانی در میرداماد – کاردرمانی در ونک