لکنت زبان در بزرگسالان

بروز لکنت تقریباً 2 درصد از بزرگسالان بین 21 تا 49 سال و کمتر از 2 درصد از بزرگسالان 50 سال و بالاتر را تحت تأثیر قرار می دهد. این اختلال با اختلال در روانی طبیعی و الگوی زمانی گفتار مشخص می شود که برای سن و مهارت های زبانی فرد نامناسب است.

لکنت (که به آن اختلال روانی شروع نیز می گویند) بخشی از دسته ای از تشخیص ها به نام اختلالات ارتباطی است. اختلالات ارتباطی گروهی از شرایط روانپزشکی هستند که عبارتند از:

• اختلال زبان
• اختلال صدای گفتار
• اختلال روانی با شروع دوران کودکی و بزرگسالی (لکنت)
• اختلال ارتباط اجتماعی (عملی).

اختلال ارتباطی اختلال در فرآیندهای گفتار، زبان یا ارتباط است. گفتار تولید بیانی صداها است و شامل بیان، روان، صدا و کیفیت طنین فرد است. زبان شامل شکل، عملکرد و استفاده از یک سیستم قراردادی از نمادها (یعنی کلمات گفتاری، کلمات نوشتاری، زبان اشاره، تصاویر) به شیوه ای مبتنی بر قوانین برای برقراری ارتباط است.

ارتباط شامل هر رفتار کلامی یا غیرکلامی است که بر رفتار، ایده ها یا نگرش های فرد دیگر تأثیر می گذارد. بزرگسالی که مشکل ارتباطی دارد ممکن است علائم مختلفی از خود نشان دهد. اینها ممکن است شامل مشکل در پیروی از دستورالعمل ها، توجه به مکالمه، تلفظ کلمات، درک آنچه گفته شده، بیان خود، یا درک شدن به دلیل لکنت یا صدای خشن باشد. ارزیابی توانایی های گفتاری، زبانی و ارتباطی باید زمینه فرهنگی و زبانی فرد را در نظر بگیرد، به ویژه برای افرادی که در محیط های دوزبانه رشد می کنند.

علائم لکنت زبان در بزرگسالان

• تکرار صداها و هجاها
• امتدادهای صوتی صامت ها و مصوت ها
• کلمات شکسته (مکث در یک کلمه)
• مسدود کردن شنیداری یا بی صدا
• جایگزینی کلمه برای جلوگیری از کلمات مشکل ساز
• کلماتی که با تنش فیزیکی بیش از حد تولید می شوند
• تکرارهای تک هجای کل کلمه

این اختلالات باعث ایجاد اضطراب در مورد صحبت کردن یا محدودیت در ارتباطات مؤثر، مشارکت اجتماعی یا عملکرد شغلی می شود. لکنت زبان در بزرگسالان می تواند در نتیجه یک عصب آسیب مغزی تروماتیک (عصبی) ، سکته مغزی، یا به طور ناگهانی پس از ضربه شدید عاطفی یا استرس (روان زا) شروع شود. لکنت با شروع دیررس یا بزرگسالی زمانی اتفاق می‌افتد که علائم به نقص گفتاری-حرکتی یا حسی، یا ناروانی مرتبط با یک توهین عصبی (مانند سکته، تومور، تروما) نسبت داده نشود.

بزرگسالانی که لکنت دارند نیز ممکن است رفتارهای ثانویه یا اجتنابی از خود نشان دهند که ممکن است بر ارتباطات روان آنها تأثیر بگذارد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• صداهای حواس پرتی (به عنوان مثال، پاک کردن گلو، وارد کردن صدای ناخواسته)
• تیک های عصبی صورت (به عنوان مثال، پلک زدن، سفت شدن فک)
• کاهش خروجی کلامی به دلیل اجتناب از صحبت کردن
• حرکات سر یا بدن (مانند تکان دادن سر، ضربه زدن به پا، مشت کردن)
• دوری از موقعیت های اجتماعی
• پرکننده هایی برای پوشاندن لحظات لکنت

لکنت زبان در بزرگسالان اغلب زمانی که فشار بیشتری برای برقراری ارتباط وجود دارد شدیدتر است (مثلاً رقابت برای زمان مکالمه، ارائه یک سخنرانی شفاهی).

بزرگسالانی که لکنت دارند ممکن است تصور منفی از خود داشته باشند. آنها از بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند که نتیجه آن تجربه شکست در مسلط بودن، همراه با ناامیدی و خجالت مداوم همراه با تلاش برای برقراری ارتباط کلامی است. 

بزرگسالانی که دچار لکنت زبان هستند معمولا به عنوان افرادی خجالتی، خودآگاه، مضطرب و فاقد اعتماد به نفس شناخته می شود. تقریباً 25٪ از بزرگسالانی که به دنبال درمان هستند، به طور خود به خود از لکنت بزرگسالان بهبود می یابند. 

درمان لکنت زبان در بزرگسالان

• خدمات گفتاردرمانی: خدمات مداخله زبانی بسیار فردی که توسط آسیب شناسان گفتار-زبان (SLPs) تسهیل می شود. درمان مبتنی بر ارزیابی روان گفتار، عوامل زبانی، مؤلفه‌های احساسی، نگرشی و تأثیر زندگی است.
• درمان شناختی رفتاری: به بزرگسالان کمک می کند تا کیفیت زندگی خود را با به حداقل رساندن بار اختلال ارتباطی خود بهبود بخشند. مشاوره می‌تواند به تکرارهای غیرارادی و مسدود کردن هجاها و کلمات، سطوح بالای تنش عضلانی، تسلط بر ترس‌ها و اضطراب‌های اجتماعی و گفتاری، افزایش مهارت‌های اجتماعی مرتبط با صحبت کردن و تعامل با دیگران رسیدگی کند.
• درمان اصلاح لکنت: با تغییر پاسخ به لکنت به کاهش ناروانی کمک می کند. این می تواند شامل تکنیک های خودکنترلی، پاداش برای تسلط و تکنیک های هزینه پاسخ برای لکنت باشد.
• دستگاه بازخورد شنیداری تغییریافته (AAF) – افرادی که لکنت دارند تمایل دارند هنگام صحبت کردن با دیگران یا “اثر کرال” روانتر شوند. این دستگاه سعی می‌کند با استفاده از این امکان که به کاربر امکان می‌دهد صدای خود را با کمی تأخیر زمانی بشنود، افکت کرال را تقلید کند تا این توهم را ایجاد کند که فرد دیگری همزمان صحبت می‌کند.
• مداخلات دارویی: داروهای ضد اضطراب برای کسانی که در کنترل اضطراب با استفاده از تکنیک های شناختی-رفتاری مشکل دارند.

کلمات مرتبط :

لکنت زبان در بزرگسالان – فواید گفتاردرمانی در درمان لکنت – گفتاردرمانی در منطقه جردن – گفتاردرمانی در تجریش – گفتاردرمانی در الهیه