بازی درمانی ، یکی از تکنیک های درمانی در کاردرمانی است که با استفاده از بازی به روند درمان اختلالات ذهنی و روانی کمک می کند.
به گفته محققان بازی به اندازه عشق و کار برای خوشبختی و رفاه انسان اهمیت دارد.
بازی زبان کودک است و کودک از طریق بازی می تواند خواسته های خود را بیان کند.
بازی یک فعالیت سرگرم کننده و لذت بخش است که روحیه افراد را بالا برده و چشم انداز فرد را نسبت به زندگی روشن می کند. بازی بیان ، خودشناسی ، خودشکوفایی و خودکارآمدی را گسترش می دهد. بازی احساس استرس و کسالت را از بین می برد ، کودک را به شیوه ای مثبت با سایر افراد مرتبط می کند ، تفکر خلاق و اکتشاف را تحریک می کند و احساسات را تنظیم می کند.
بازی درمانی یک رویکرد ساختاریافته و مبتنی بر نظریه برای درمان است که بر فرایندهای عادی ارتباطی و یادگیری کودکان مبتنی است، از قدرت های درمانی ذاتی بازی به طرق مختلف استفاده می شود. درمانگران به طور استراتژیک از بازی درمانی برای کمک به کودکان در بیان آنچه که آنها را ناراحت می کند استفاده می کنند ، در حالی که آنها زبان کلامی برای بیان افکار و احساسات خود ندارند ، در بازی درمانی ، اسباب بازی ها مانند کلمات کودک هستند و بازی زبان کودک است.
از طریق بازی ، درمانگران ممکن است به کودکان در یادگیری رفتارهای سازگارانه کمک کنند در صورت وجود نقص در مهارت های عاطفی یا اجتماعی رابطه مثبتی که بین درمانگر و کودک در طول جلسات بازی درمانی ایجاد می شود ، می تواند یک تجربه احساسی اصلاحی لازم برای بهبود را ایجاد کند.
بازی درمانی همچنین ممکن است برای ارتقاء رشد شناختی و ارائه بینش و حل تعارضات درونی یا تفکر ناکارآمد در کودک مورد استفاده قرار گیرد.
بازی درمانی چیست؟
امروزه بازی درمانی به تعداد زیادی از روش های درمانی اشاره دارد که همگی از مزایای درمانی بازی استفاده می کنند. بازی درمانی با بازی معمولی تفاوت دارد زیرا درمانگر به کودکان کمک می کند تا مشکلات خود را برطرف کرده و برطرف کنند.
این تکنیک درمانی بر روش طبیعی است که کودکان در مورد خود و روابط خود در جهان پیرامون خود می آموزند. کودکان از طریق بازی یاد می گیرند که با دیگران ارتباط برقرار کنند ، احساسات خود را بیان کنند ، رفتار را اصلاح کنند ، مهارت های حل مسئله را توسعه دهند و انواع روش های ارتباط با دیگران را بیاموزند. بازی فاصله روانشناختی مطمئنی از مشکلات آنها ایجاد می کند و بیان افکار و احساسات متناسب با رشد آنها را ممکن می سازد.
این تکنیک درمانی برای کمک به کودکان در کنار آمدن با احساسات دشوار و یافتن راه حل برای مشکلات استفاده می شود. با رویارویی با مشکلات موجود در محیط بازی ، کودکان راه حل های سالم تری پیدا می کنند.
بازی به کودکان اجازه می دهد تا طرز فکر ، احساس و نگرانی های خود را برطرف کنند، حتي نگران كننده ترين مشكلات را می توان در طی بازی برطرف كرد و راه حل های پايدار را كشف كرد ، تمرين كرد ، تسلط يافت و با استراتژي هاي مادام العمر سازگار شد.
این تکنیک درمانی برای تمام افراد در تمام سنین می تواند موثر باشد اما بیشتر فایده را برای کودکان 3 تا 12 سال دارد.
کلمات مرتبط :