آفازی یک اختلال زبانی است که خواندن، نوشتن و بیان آنچه می خواهید بگویید را برای شما سخت می کند. گاهی اوقات درک آنچه دیگران می گویند را نیز سخت می کند. این اختلال یک بیماری نیست. این نشانه آسیب به بخش هایی از مغز است که زبان را کنترل می کند.

علائم آفازی

علائم بستگی به این دارد که کدام قسمت از مغز آسیب دیده است. چهار نوع اصلی آفازی وجود دارد:

• آفازی بیانی زمانی است که می دانید چه می خواهید بگویید، اما در بیان یا نوشتن افکار خود مشکل دارید.
• آفازی دریافتی بر توانایی شما در خواندن و درک گفتار تأثیر می گذارد. شما می توانید بشنوید که مردم چه می گویند یا کلماتی را در صفحه می بینند، اما در درک معنای آنها مشکل دارید.
• آفازی گلوبال از دست دادن تقریباً تمام توانایی های زبانی است. شما نمی توانید صحبت کنید، گفتار را بفهمید، بخوانید یا بنویسید.
• آفازی آنومیک یا فراموشی زمانی است که در استفاده از کلمات مناسب برای چیزها، افراد، مکان ها یا رویدادهای خاص مشکل دارید.

در برخی موارد، این اختلال ممکن است خود به خود بهتر شود. اما می تواند یک وضعیت طولانی مدت باشد، اما درمان ممکن است به بهبود مهارت های زبانی کمک کند.

دلایل و عوامل خطر

این اختلال در نتیجه آسیب به یک یا چند قسمت از مغز درگیر با زبان اتفاق می افتد. آسیب ممکن است از:

• سکته مغزی که شایع ترین علت است
• تومور مغزی
• عفونت یا التهاب مغزی
• آسیب مغزی
• سایر اختلالات مغزی یا بیماری‌ های عصبی که بر مغز تأثیر می‌گذارند و با گذشت زمان بدتر می‌شوند، مانند زوال عقل

هر فردی در هر سنی ممکن است دچار این اختلال داشته باشد، اما اکثر افراد مبتلا میانسال یا مسن هستند. این اختلال اغلب به طور ناگهانی در اثر سکته مغزی یا آسیب مغزی اتفاق می افتد. آفازی ناشی از تومور مغزی یا سایر اختلالات مغزی ممکن است در طول زمان به تدریج ایجاد شود.

تشخیص آفازی

تشخیص این اختلال معمولا توسط گفتاردرمانگر صورت می گیرد ، متخصص گفتاردرمانی معمولاً موارد زیر را انجام می دهد:

توانایی فرد در درک زبان و گفتار را آزمایش کنید. این شامل پرسیدن سوال و بررسی اینکه آیا فرد می تواند دستورات ساده را دنبال کند یا خیر.

برای بررسی اینکه آیا آسیب مغزی وجود دارد و کدام قسمت از مغز آسیب دیده است، یک اسکن تصویربرداری سفارش دهید. آزمایشات احتمالی عبارتند از:

• ام آر آی
• سی تی اسکن

اگر تصویربرداری نشانه‌ های این اختلال را نشان دهد، ممکن است به آزمایش‌های بیشتری نیاز باشد. این آزمایش‌ها اندازه‌ گیری می‌کنند که آسیب مغزی چقدر بر توانایی صحبت کردن، خواندن، نوشتن و درک تأثیر گذاشته است. در بیشتر موارد، آزمایشات توسط آسیب شناس گفتار و زبان یا گفتار درمانگر (متخصصی که اختلالات گفتار و ارتباط را درمان می کند) انجام می شود.

روشهای درمان

برخی افراد بدون درمان به طور کامل بهبود پیدا می کنند ، اما بیشتر افراد باید برای درمان در اسرع وقت گفتار درمانی را شروع کنند.

درمان ممکن است یک به یک با گفتار درمانگر یا به صورت گروهی باشد. درمان بصورت گفتاردرمانی آنلاین نیز ممکن است مفید باشد.

درمان خاص به نوع از دست دادن زبانی که فرد دارد بستگی دارد. ممکن است شامل تمرین هایی در خواندن، نوشتن، پیروی از دستورالعمل ها و تکرار آنچه درمانگر می گوید باشد. درمان همچنین ممکن است شامل یادگیری نحوه برقراری ارتباط با حرکات، تصاویر، گوشی های هوشمند یا سایر وسایل الکترونیکی باشد.

مشارکت خانواده ممکن است بخش مهمی از گفتار درمانی باشد. اعضای خانواده می توانند یاد بگیرند که به طرق مختلف به بهبودی کمک کنند، مانند:

• استفاده از زبان ساده تر
• تکرار یا نوشتن کلمات کلیدی برای کمک به برقراری ارتباط واضح تر

توانایی های زبان ممکن است در طی سالیان متمادی به بهبود ادامه دهند. به طور کلی، افراد توانایی خود را در درک زبان به طور کامل تر از توانایی صحبت کردن خود بازیابی می کنند.

متخصصان ما در مرکز گفتاردرمانی ارکید (گفتاردرمانی در میرداماد) خدمات تخصصی گفتاردرمانی را برای کودکان و بزرگسالان ارائه می دهند.